ธุดงค์ร่วมกัน

ในหนังสือแก้วกายสิทธิ์ของเว็บของนวกาพรหม มีเรื่องเล่าของการธุดงค์ร่วมกันของหลวงพ่อวัดปากน้ำ หลวงพ่อเกรียง วัดหินปักใหญ่ อ. บ้านหมี่ จังหวัดลพบุรี และหลวงพ่อบุดดา ถาวโร วัดกลางชูศรีเจริญสุข จังหวัดสิงห์บุรี

พระทั้ง 3 รูปดังกล่าวนั้น ผมไม่เคยเห็นตัวจริงของท่านแม้แต่องค์เดียว แต่ผมรู้จักชื่อเสียงของพระทั้ง 3 รูปค่อนข้างดี 

หลวงพ่อวัดปากน้ำไม่ต้องพูดถึง เพราะ เป็นหลานศิษย์ (ลูกศิษย์ของลูกศิษย์อีกทีหนึ่ง ผมจะไปไหน หลวงพ่อวัดปากน้ำ ต้องคอยดูแล เพื่อไปรายงานกับลุง)

หลวงพ่อเกรียง วัดหินปักใหญ่นี่ น้องชายลูกของน้าเป็นศิษย์เอกอยู่ มันพูดให้ฟังบ่อยมาก และผมก็เคยไปอยู่บ้านหมี่หลายหน  แต่ผมก็ไม่เคยไปหาหลวงพ่อสักที

เคยไปวัดหินปักใหญ่เหมือนกัน  น้องชายขึ้นไปหาหลวงพ่อเกรียง ผมก็รออยู่ข้างล่าง

สำหรับหลวงปู่บุดดานั้น  ท่านเป็นคนบ้านหมี่ แล้วมาอยู่ชัยนาทบ้าง สุดท้ายก็ไปอยู่สิงห์บุรี  ผมเป็นคนชัยนาท ไปอยู่บ้านหมี่บ้าง ไปอยู่สิงห์บุรีบ้าง  แต่ผมก็ไม่เคยคิดจะหาท่านเหมือนกัน ทั้งๆ ที่ได้ยินชื่อเสียงมานานแล้ว

เนื้อหาของเรื่องเล่าเป็นดังนี้

ธุดงค์ร่วมกัน

หลวงพ่อเกรียง  กิตติธัมโม  แห่งวัดหินปักใหญ่ จังหวัดลพบุรี  ได้กรุณาเล่าให้ฟังว่า  ..........ครั้งหนึ่งเมื่อคราวที่ท่านท่องจาริกธุดงค์ไปทางภาคเหนือ 

ลุถึงเมืองลับแล  พระแท่นศิลาอาสน์  จังหวัดอุตรดิตถ์  ได้พบกับภิกษุ  2  รูป  คือ  หลวงพ่อสด  จันทสโร แห่งวัดปากน้ำ (ภาษีเจริญ)  กรุงเทพ ฯ  และหลวงปู่บุดดา ถาวโร

ซึ่งต่างองค์ก็ออกจาริกธุดงค์กรรมฐาน  เพื่อฝึกฝนอบรมจิต  และปลีกวิเวกเพื่อฝึกวิชชาเยี่ยงครูบาอาจารย์ทั้งในอดีตและปัจจุบัน 

ขณะนั้นหลวงพ่อสดมีอายุประมาณ  60  กว่าปี ส่วนหลวงปู่บุดดามีอายุประมาณ 50 กว่าปี  เมื่อต่างองค์ต่างมาพบกันโดยบังเอิญ  ณ  วัดพระแท่นศิลาอาสน์  ต่างก็ทำความเคารพซึ่งกันและกัน  ตามหลักธรรมวินัย  ตามลำดับอาวุโสภันเต ฯ 

ถามสารทุกข์สุขดิบ  และการเดินทางว่าเป็นอย่างไร ได้รับความทุกข์ยากลำบากในการเดินทาง  การบริโภคขบฉันอย่างไร

ทุกองค์ก็  ตอบว่าได้รับความสะดวกสบายดีตามอัตภาพ ไม่ลำบากอะไร  สนทนากันต่อไป อีกสักครู่ต่อมาต่างก็แยกกันไปทำกิจส่วนตัว 

ตกตอนเย็นก็พากันมาทำวัตรสวดมนต์พร้อมกัน  3  องค์ เกือบทุกวัน  หลังจากที่ได้พักอยู่ที่พระแท่นศิลาอาสน์  ประมาณ  1 อาทิตย์  ก็ชวนกันพาท่องจาริกขึ้นเหนือไปเรื่อย ๆ

จุดหมายปลายทางคือ  "พระธาตุดอยสุเทพ"

หลวงพ่อเกรียงได้เล่าต่อไปว่า  หลวงพ่อสด  หลวงปู่บุดดา และตัวท่านค่อยๆ เดินทางจาริกธุดงค์ไปเรื่อยๆ ค่ำไหนก็นอนนั่น ไม่รีบร้อน  พักตามที่ต่างๆ  ใกล้หมู่บ้าน  ตามชายป่า  ชายเขา  และในถ้ำ  ห่างไกลบ้านเรือนพอสมควร 

พอตอนเช้า  ก็ออกบิณฑบาตโปรดญาติโยม  ตามแบบอย่างพระธุดงค์ผู้มุ่งมั่นฝึกฝนจิตใจ  เพื่อความสะอาดหมดจด สว่าง สงบ  จนเกิดวิมุติหลุดพ้นเต็มบารมีของแต่ละองค์

ขณะท่องจาริกไปนั้นได้มีโอกาสแวะพักบำเพ็ญตามศาสนสถานที่สำคัญต่าง ๆ มี 

พระธาตุช่อแฮ 

พระธาตุลำปางหลวง 

พระธาตุหริภุญไชย

กว่าจะลุเข้าเมืองเชียงใหม่ก็ใช้เวลาเป็นแรมเดือน แล้วพากันขึ้นไปบำเพ็ญสมณธรรมที่พระธาตุดอยสุเทพตามอัธยาศัย 

อาศัยบิณฑบาตตามหมู่บ้าน  ชาวเขาเลี้ยงชีพพอเป็นไปไม่มากน้อยตามกำลังบุญวาสนาของแต่ละองค์

ส่วนหลวงปู่บุดดาได้อธิษฐานอดอาหารอยู่  15  วัน  ด้วยอิริยาบถ 2  คือ ยืน และ นั่ง พอครบ  15  วัน  ท่านเป็นลมเลย  เพราะไม่มีอาหารมาเลี้ยงร่างกายก็เลยอ่อนเพลีย 

หลวงพ่อสดกับหลวงพ่อเกรียงและคณะศรัทธาญาติโยม  ก็เลยพาหลวงปู่บุดดาลงจากดอยสุเทพมาพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลสวนดอก  จังหวัดเชียงใหม่

หลังจากที่หลวงปู่บุดดาพักรักษาสุขภาพจนดีขึ้นแล้ว  ก็อำลาแยกทางกันเพราะ หลวงพ่อสดและหลวงพ่อเกรียงตั้งใจจะเดินธุดงค์ไปยังพม่า  -  อินเดีย  และว่าจะเลยไปจนถึงธิเบต เพื่อนมัสการชมปูชนียสถาน  ตามภูมิประเทศต่าง ๆ

เพราะสมัยนั้นไปได้สะดวก  ไม่ต้องทำหนังสือเดินทาง  ขออนุญาตอย่างใดเหมือนสมัยนี้ 

ส่วนหลวงปู่บุดดาก็พักพำนักสมณธรรมตามอัธยาศัยของท่านไปเรื่อยๆ  ในเขตเมืองเชียงใหม่  เพราะอัธยาศัยของท่านมักชอบไปแต่ผู้เดียว

ทั้งหลวงพ่อสดและหลวงปู่บุดดา  มีความรักและเคารพกันมาก  ส่วนหลวงพ่อเกรียงในสมัยนั้นยังคงเป็นพระอ่อนพรรษากว่า  ทำหน้าที่คอยช่วยเหลือท่านทั้งสองตามสมควร

(FROM  :  1  ศตวรรษ  ของ  หลวงปู่บุดดา  ถาวโร)

เรื่องหลวงพ่อวัดปากน้ำออกธุดงค์นั้น เป็นจริง  ผมรู้เรื่องจากคุณลุงว่า เมื่อหลวงพ่อวัดปากน้ำจะไปธุดงค์ ใครจะกลดถวายท่านไม่รับ  แต่ให้พี่สาวซื้อให้ เพื่อให้พี่สาวได้บุญบารมีในส่วนนี้

สำหรับหลวงปู่บุดดานั้น อ่านจากที่แห่งหนึ่งว่า ท่านมีพระของขวัญของหลวงพ่อวัดปากน้ำ และเก็บรักษาไว้จนมรณภาพ